Ambiq denkt met ons mee en komt meteen in actie. En dat 24 uur per dag

Megan Vennegoor en Marloes te Riet zijn maatschappelijk werkers die werken binnen het crisisteam van Veilig Thuis Twente (hierna: VTT). Het team staat 24/7 klaar op het moment dat politie, burgers of professionals bellen met een melding rondom huiselijk geweld of kindermishandeling. Daarnaast zijn ze 24 uur per dag bereikbaar voor adviesvragen vanuit burgers en professionals. Het kan zijn dat daarna Ambiq in beeld komt met bijvoorbeeld de Ouder Kind Behandeling (OKB) of Jonge kind IAG. Hoe werken partijen in deze keten eigenlijk samen? En wat doen ze precies?

Veilig Thuis is er voor advies en ondersteuning en het melden van huiselijk geweld en kindermishandeling. Voor melders zelf, maar ook als iemand zich zorgen maakt over de veiligheid van iemand anders kan diegene een beroep doen op Veilig Thuis; ook als professional. Ze inventariseren wat er aan de hand is en wat er moet gebeuren om de situatie bij een gezin voldoende veilig te krijgen. Megan: “Het kan bijvoorbeeld zijn dat een kind op school vertelt over misbruik, een moeder op het politiebureau vertelt dat ze geslagen is of dat een ziekenhuis een situatie niet vertrouwd omdat de moeder onder de blauwe plekken zit.”

Alles is maatwerk, maar samenwerking is onmisbaar

Er vindt dan altijd maatwerk plaats. Soms is het 1 telefoontje, soms is het een interventie met een gesprek. Marloes: “We proberen altijd de betrokkenen mee te krijgen door duidelijk te maken dat de situatie zoals die er is niet wenselijk is. We vragen hen ook zelf om met oplossingen te komen om zo toekomstig geweld te voorkomen.” Megan: “We komen als er een melding is gedaan van een crisis. De ernst is dan al duidelijk. Dat betekent dat er niet heel veel meer onder tafel geschoven kan worden. Verderop in traject zijn mensen vaak geneigd de situatie te bagatelliseren. Maar het kan ook zijn dat mensen niet anders kunnen door omstandigheden en hun vermogens. Om het dan nog te moeten hebben over passende zorg is lastig.” Marloes voegt toe: “We komen soms binnen in situaties die heel schrijnend zijn. Soms ben je met 10 minuten klaar. Soms is er meer tijd nodig. Dan gaan we in gesprek: ‘hoe komt het dat we hier nu staan?’ Maar ook: ‘deze situatie hoeft niet zo te zijn, het kan stoppen’. Ouders zijn hierin nodig. Dat is een spanningsveld. Want je ziet groei bij ouders, maar hoe lang mogen ouders groeien? En wanneer is het goed genoeg voor kinderen? Dat is steeds een afweging.”

Alle meldingen komen op 1 centraal punt binnen

VTT heeft onder andere een radarfunctie waarin alle inkomende meldingen gebundeld worden. Om in te schatten of er in een situatie sprake is van acute of structurele onveiligheid is het van belang een zo volledig mogelijk beeld te krijgen van de aard en ernst van de problematiek. Huiselijk geweld en kindermishandeling betreft problematiek die vaak jaren duurt. Het risico op herhaald slachtofferschap is groot. Daarom is het van belang dat Veilig Thuis signalen van verschillende melders kan combineren, ook over een langere periode van tijd. Het is daarom van belang dat ernstige signalen en vermoedens van ernstig huiselijk geweld en kindermishandeling altijd worden gemeld, zodat ze ‘op de radar komen’ bij Veilig Thuis. Veilig Thuis heeft de wettelijke taak na een melding te onderzoeken of er sprake is van huiselijk geweld of kindermishandeling en om, indien nodig, passende hulpverlening in te schakelen. Voorheen was het zo dat meldingen op verschillende plekken binnenkwamen: bij de politie, gemeente, Veilig Thuis enzovoorts. Megan reageert: “Er was geen compleet overzicht wat er bij een gezin aan de hand was.”

Er is een meldplicht voor professionals wanneer er sprake is van acuut of structureel geweld. Voor de professionals die bij Veilig thuis willen melden is er een meldcode ontwikkeld, deze meldcode helpt de professional stapsgewijs richting het doen van een melding. Wanneer Veilig Thuis een melding binnen krijgt, dan beoordeeld VTT deze melding altijd, we kijken dan naar de mate van onveiligheid en of er sprake is van acute of structurele onveiligheid. Op basis van deze inschatting gaat VTT kijken wat er nodig is om de veiligheid te herstellen, dit kan zijn dat we een gesprek voeren of dat we de betrokken hulpverleners vragen hiermee verder te gaan. Marloes: “Als bijvoorbeeld een melding komt over een cliënt die ook bij Ambiq zit, en Ambiq heeft het onder controle, dan gaan wij in ons systeem kijken. Dat kan situaties opleveren waarin VTT toch ziet dat er al meer meldingen zijn voor deze cliënt of het gezin waardoor het voor VTT niet meer goed genoeg is. Dan vindt er een gesprek plaats.”

Samenwerking in de keten

De samenwerking met de ketenpartners is volgens Marloes goed. “Als er een crisis is, dan bellen ze VTT omdat wij het hele dossier kennen. Je gaat dan in gesprek om gelijke informatie te hebben.” Met de gemeenten is het contact volgens Marloes goed, maar ook zeker met Ambiq. “Ambiq denkt met ons mee en komt meteen in actie. En dat 24 uur per dag. Waar ze het ook creëren, een zelfstandige woning of een kamer, er wordt altijd ontzettend creatief meegedacht.” Megan: “Ons werk wordt op waarde geschat. Als wij iets nodig hebben, horen wij van Ambiq dat ze het gaan regelen. Ambiq gaat ervanuit dat wat wij doen, klopt.” Marloes: “Ook als het lijkt dat er geen oplossing is, blijven we samen zoeken naar een oplossing om het gezin te helpen. Zo was er een meisje dat niet wist dat ze zwanger was. Ze wilde zelf graag naar Ambiq omdat ze snapte dat de thuissituatie niet goed genoeg was voor haar baby. Dat is ontzettend knap. Dan gaan zowel Ambiq als VTT in de actiestand. Je gunt de moeder en baby het allerbeste. Super dat dit zo kan.”

De interactie tussen ouder en kind staat centraal

VTT wil niet dat een kind weggaat bij de ouders. Integendeel. Marloes: “Je wilt ouders de mogelijkheid geven om te leren opvoeden.” Jonge kind IAG en OKB van Ambiq sluiten daar goed op aan: het onderzoeken van de leerbaarheid van ouders. Megan: “Soms kom je erachter dat ouders niet in staat zijn om 24/7 voor het kind te zorgen. Maar soms lukt dat juist wel door Ambiq.”

Bij Jonge kind IAG zijn de zorgen rondom ouders en kinderen minder groot dan bij de OKB, omdat het nog ambulant af kan. Bij beide staat echter de interactie tussen ouder en kind centraal. Marloes: “Ouders leren daar alle facetten van het ouderschap.” Megan schetst een beeld van een ouder die vorig jaar werd geplaatst op de OKB. “De terugkeer vanuit de OKB naar huis was lastig, omdat de ouder de aangeleerde vaardigheden thuis niet toepaste. Door Jonge kind IAG werd deze casus ambulant goed opgepakt. Zo leerde de ouder hoe ze thuis voor haar kind kon zorgen. En nu gaat het prima!” Marloes: “Wij komen vaak met de ouders tot een oplossing. Of dat nou een netwerkplaatsing is, of een plaatsing op de OKB. Sommige ouders vinden dat dat juist een goed idee kan zijn. Ik heb wel eens dat wij binnenkomen bij een gezin en dat de moeder al huilt omdat ze denkt dat we haar kind meenemen. Dat stigma is er. De uitdaging is om met ouders in overeenstemming te komen dat de situatie zoals die nu is niet goed genoeg is. Maar dat we er wel samen aan gaan werken.”