Ze stonden altijd klaar om mij te helpen

Een nieuw begin

“Mijn naam is Daphne en ik woon hier nu al 5 jaar in het gezinshuis in Hardenberg. Voordat ik hier kwam, had ik een gespannen thuissituatie. Mijn vader was niet in beeld en ik verschilde enorm van karakter met mijn zusje. Toen ik ruzie kreeg met mijn moeder, heeft zij geregeld dat ik hier terechtkwam in het gezinshuis. Ik was op dat moment 17 jaar en niet in staat om alleen te wonen. Deze hele situatie kwam behoorlijk onverwachts voor mij, maar uiteindelijk heb ik hier mijn thuis weten te vinden.”

Ze stonden altijd klaar om mij te helpen

Daphne: “Toen ik hier net aankwam, voelde ik me behoorlijk alleen en verlaten. Ik zat in mijn eentje in het appartement en was het helemaal niet eens met de situatie. Daarom was ik in het begin vaak bij mijn schoonouders. Ik was niet gewend om hulp te accepteren, maar John en Anita stonden altijd klaar om te helpen. Langzaam begon ik me meer op mijn gemak te voelen. Het duurde even voordat ik durfde toe te geven dat ik hun hulp nodig had, maar uiteindelijk bleken ze echt lieve mensen te zijn die mij wilden ondersteunen. In het gezinshuis wonen alleen maar meiden, inclusief mijn zusje. Ik kan het met de meesten goed vinden. John en Anita kijken altijd of het allemaal bij elkaar past. Het is belangrijk of het klikt met ons. Ze vragen dan naar onze meningen en nemen dat mee in hun beslissing. We wonen hier met 5 meiden en ik heb zelf een appartement. Ik vind het heel fijn om mijn eigen plekje te hebben. Het is hier vaak te druk voor mij, dus ik ben hier niet iedere dag.”

Fijne herinneringen

Daphne: “In de loop der tijd zijn er momenten geweest die veel voor me hebben betekend. Soms waren het grappige situaties, zoals toen mijn vriend en ik aan het klieren waren en ik begon te gillen. Toen hoorden we ineens iemand rennen en stond blijkbaar de weekendbegeleiding bij ons in de achtertuin. Hij dacht dat er iets ergs aan de hand was. Je hoeft maar te gillen en ze zijn er… haha. Maar er waren ook momenten van steun, bijvoorbeeld toen mijn relatie uitging. Anita heeft ervoor gezorgd dat we weer verder konden met onze relatie. Ik vond dat heel mooi en dat was denk ik voor mij ook een moment dat ik haar als mijn moeder beschouwde. Daarnaast ben ik soms een beetje eigenwijs en wil ik altijd alles zelf doen. Dat lukt mij helaas niet; ik heb bijvoorbeeld moeite om alles opgeruimd te houden. John komt dan naar mijn appartement toe om te helpen, en dan staan we bijvoorbeeld samen de afwas te doen.”

Passie voor dieren

“Naast mijn werk bij Hans Anders ligt mijn hart bij dieren. Ik heb een mbo-opleiding op niveau drie afgerond als vakbekwaam medewerker dierenverzorger en heb ook een diploma als verkoopspecialist behaald. Ik zou daarnaast graag vrijwilligerswerk willen doen. Ik wil me inzetten voor het opkopen en heropvoeden van agressieve honden, zodat ze kunnen opgroeien in een normaal gezin. Het lijkt mij heel mooi om mensen te leren hoe ze moeten omgaan met honden, om daarmee te voorkomen dat het fout gaat met de honden. Ik heb nu 3 vogels en 2 honden waar ik veel tijd en zorg aan besteed.”

Tweede ouders

Daphne: “Of het gezinshuis mij heeft geholpen in mijn persoonlijke ontwikkeling en welzijn? Dat heeft het zeker. John en Anita hebben mij geleerd dat mijn mening er ook mag zijn. Dat ik mij niet hoef te laten wegcijferen door anderen, ook als dat je familie is. Zij luisteren naar mij en geven mij de ruimte. Ik zit er heel erg mee dat ik geen contact meer heb met mijn moeder. Ik heb nog een paar keer geprobeerd contact te zoeken, maar daar bereikte ik niet veel mee. Ze helpen mij om daar overheen te komen. John en Anita zijn in mijn ogen mijn tweede ouders. Mijn zusje woont hier ook, dus gelukkig ben ik niet helemaal alleen. Ik heb geleerd dat ik dieren om mij heen nodig heb om mij goed te voelen. Het betekent veel voor mij dat John en Anita dat geaccepteerd hebben. Ze hebben een uitzondering gemaakt voor mijn honden en vogels. Dat geeft mij het gevoel dat ik echt speciaal voor hen ben.”

Mijn veilige plekje verlaten

“Binnenkort zal ik hier vertrekken en krijg ik samen met mijn vriend de sleutels van ons nieuwe appartement. Ik ga het hier zeker missen en het voelt ook gek om mijn veilige plekje te verlaten. Aan de andere kant weet ik dat ik hier altijd welkom zal blijven. John en Anita hebben mij geleerd hoe ik met geld om moet gaan. Ik hou nu goed bij wat mijn kosten zijn en ben klaar om mijn eigen pad te gaan volgen. Sinds kort ben ik met mijn vriend verloofd en kijken we heel erg uit naar ons nieuwe appartement. Ik ben John en Anita dankbaar voor alle kansen die ik hier heb gekregen en de steun die ik heb mogen ontvangen.”